Een dagje uit, opladen. Of toch niet?

Maar wat als…

Je voelt het al aankomen, ik ben bang. Bang om ergens heen te gaan waar ik het niet ken, bang om te verdwalen, om (als vrouw/ kwetsbaar) ergens alleen rond te zwerven, bang dat ik geen parkeerplek kan vinden, en stel je voor dat ik van de stress ergens tegen aan rijd en ik dat allemaal moet oplossen..

Dat zijn allemaal goede redenen om thuis te blijven. Tenminste, dat is wat ik lang vond en ook deed. Tot ik afgelopen week besloot daar verandering in te brengen.

 Vroeger zou ik boos geweest zijn op mezelf, verwijten gemaakt hebben, het van mezelf moeten en van te voren en de dag zelf ontzettend gestrest zijn geweest. Ondertussen heb ik gelukkig een en ander geleerd en kan ik zachter voor mezelf zijn.

Lief zijn

Ik besloot het mezelf zo makkelijk mogelijk te maken en lief te zijn voor mijn angsten. Ik ging samen met mijn man richting Veluwe, waar hij die dag een afspraak had. Zo hoefde ik alvast niet alleen te reizen.

Van te voren had ik uitgezocht wat ik daar kon doen en heb ik gekozen om het kasteel Cannenburgh te bezoeken. Overzichtelijk, iets te kijken en een ruime kasteeltuin om in te wandelen.

En ja, ik vond het nog steeds spannend en heb er slecht van kunnen slapen. Maar ik gaf mezelf toestemming om alles maar te voelen en het te laten komen zoals het komt. 

Eindelijk beginnen

Ik zat net op het bankje om te gaan beginnen met tekenen, ik had drie strepen gezet toen een oude dame op me afstapte en vroeg wat ik deed. We raakten aan de praat en uiteindelijk heeft ze een hele tijd naast me gezeten. Ze vertelde van haar overleden man, de reizen van haar dochter en liet daar foto’s van zien. Het uiteinde was dat ze me uitnodigde voor de koffie bij haar thuis, maar dat heb ik toch maar afgeslagen. Ik wilde deze dag benutten om te kijken en te tekenen.

Hoe heerlijk was dat! Ik heb een zeg maar, 2.0 huisportret getekend. Ik moest wel even diep ademhalen voor ik begon. Want tekenen in het openbaar vindt ik best spannend, wie weet vinden mensen er iets van. Of is het eindresultaat (haha!) een complete flop!

En als ik buiten teken is het veel lastiger om de verhouding goed op papier te krijgen.

Trots

Als ik eenmaal aan het tekenen ben dan verlies ik mezelf in alle details. Heerlijk! Ik hoor of zie dan eigenlijk niks anders meer, tot ik voel dat ik in een kramp zit omdat ik zo ontzettend geconcentreerd ben. Dat is altijd een signaal voor beweging, en in dit geval een wandeling door de prachtige kasteeltuin.

Al met al heb ik een heerlijke dag gehad, opgeladen door alle mooie dingen, en ben ik super trots op mezelf dat ik deze stap heb gezet! 

Ps. Waar zal ik de volgende keer naar toe gaan?!